Persmap
Oproep voor een openbaar debat over de voorwaarden voor toestemming voor besnijdenis.
Waarschuwing: deze aanvullende documentatie maakt geen onderdeel uit van de oproep waar men voor ondertekend heeft . Het is ook niet de collectieve positie van Droit au Corps. Het doel is om diepere informatie te verstrekken over delen van het beroep, evenals reflectiepunten die het publieke debat kunnen voeden. De elementen in dit dossier worden uitsluitend ter informatie gegeven: ze zijn vooruitstrevend en weerspiegelen niet noodzakelijk de mening van alle leden van Droit au Corps. Als de lezer verder wil gaan in het bestuderen van de referenties in het beroepschrift, kunnen ze contact opnemen met Droit au Corps.
Samenvatting:
1 – Besnijdenis en lijden: van onwetendheid tot ontkenning
2 – De Amerikaanse besnijdeniscultuur van pasgeborenen die de hele wereld overnemen
3 – In Frankrijk: interne vluchtelingen
4 – Van « vrijheid van godsdienst » naar « vrijheid om te dwingen »
5 – Een wereldwijde consensus binnen het bereik van de leeftijd van toestemming voor besnijdenis
1 – Besnijdenis en lijden: van onwetendheid tot ontkenning
2 – De Amerikaanse besnijdeniscultuur van pasgeborenen die de hele wereld overnemen
3 – In Frankrijk: interne vluchtelingen
4 – Van « vrijheid van godsdienst » naar « vrijheid om te dwingen »
5 – Een wereldwijde consensus binnen het bereik van de leeftijd van toestemming voor besnijdenis
Publiek debat
In een situatie waarin iedereen ervan overtuigd kan raken dat ze de waarheid hebben over de leeftijd van toestemming voor besnijdenis, zonder de tijd te hebben genomen om naar de argumenten van anderen te luisteren, geloven we dat een dialoog tussen de standpunten van alle partijen de enige manier is om een consensus te bereiken, gebaseerd op de beste argumenten, een evenwichtspunt dat de maximale hoeveelheid lijden kan verlichten.
Binnen het collectief Droit au Corps bestaat er geen consensus over de kwestie van de leeftijd van toestemming, en de vereniging heeft nooit een officieel standpunt hierover gepubliceerd. Sommige leden zijn van mening dat niet-medische besnijdenis ongeacht de leeftijd moet worden verboden, in de trant van seksuele verminking van vrouwen. Anderen denken dat we moeten wachten tot een man « voldoende » seksuele ervaring heeft gehad, die niet overeenkomt met dezelfde leeftijd voor alle individuen, met een minimumleeftijd van 25 of zelfs 30. Anderen geloven dat de kiesgerechtigde leeftijd of de rijgerechtigde leeftijd een optie zijn, omdat het een leeftijd is die een kind juridisch van een volwassene onderscheidt, tegenwoordig vaak ingesteld op 18. Voor Droit au Corps, wiens ethiek prioriteit geeft aan de verlichting van het lijden, is uiteindelijk de totale hoeveelheid lijden die wordt bespaard het criterium dat gehanteerd zou moeten worden bij een keuze over leeftijd. Het is daarom niet zozeer een theoretisch perfecte leeftijd, alleen gezien vanuit het perspectief van het individu, maar een leeftijd dat sociaal verenigbaar is met tradities die eeuwenlang of zelfs millennia diep geworteld zijn in de cultuur van veel landen. De kwestie van de leeftijd van toestemming is een onderwerp dat « zichzelf in de schoenen plaatsen » van elk van de partijen in het debat vereist, wil men een internationaal consensus vinden. Vooralsnog moet worden opgemerkt dat alle pogingen om besnijdenis vóór de leeftijd van 18 te verbieden in landen waar deze praktijk geen belangrijke cultureel gewortelde traditie is – 2012 Duitsland, 2013 Raad van Europa, 2018 Denemarken en IJsland – tot conflicten en mislukkingen heeft geleid: geloven we dat verbods campagnes succesvoller zullen zijn in landen met een sterke traditie of zelfs waar besnijdenis centraal staat? Als we ooit op een dag een akkoord willen bereiken, wereldwijd en niet alleen in een paar landen, moeten we kijken naar de leeftijd van 13 jaar, die veel bijzonderheden heeft waardoor het een optie is die ook de moeite waard is om te bespreken.
Hier zijn enkele argumenten waarmee rekening moet worden gehouden, gefocust op 2 referentietijden voor besnijdenis, 13 en 18. Deze argumentatie is verre van volledig en presenteert alleen originele, zelfs contra-intuïtieve en vooruitstrevende aspecten, die zelden worden genoemd in debatten over besnijdenis.
13 jaar oud
De feiten:
- Gezondheid: Er zijn studies erkend door de Wereldgezondheidsorganisatie die suggereren dat besnijdenis het risico van HIV-infectie van vrouw op man vermindert in het geval van vaginale penetratie. Hoewel controversieel, maken deze studies het twijfelachtig om deze optie te verbieden voor personen op een leeftijd om dergelijke relaties te hebben (die een aanzienlijk aantal jongeren vanaf de leeftijd van 13 onderzoeken volgens de beschikbare statistieken).
- Wetgeving: vanaf 13 jaar wordt een jongere voldoende verantwoordelijk geacht voor zijn of haar acties om in de gevangenis te worden gezet (in Frankrijk).
- Islam: Ismaël, de zoon van Abraham, was 13 jaar oud toen hij volgens de Bijbel werd besneden, terwijl besnijdenis niet in de Koran is opgenomen en geen voorwaarde is om moslim te worden.
- Jodendom: Bar mitswa wordt op 13-jarige leeftijd beoefend. Dit is de leeftijd waarop de jongere in staat is de religieuze geboden zelf toe te passen. Op deze leeftijd gaat de besnijdenis plicht van vader op zoon over. Van zijn kant bood het symposium over de toekomst van de besnijdenis, georganiseerd in 2015 door de Association of Jewish Doctors of France en het United Jewish Social Fund, de gelegenheid om te erkennen dat besnijdenis van pasgeborenen onvermijdelijke pijn en risico’s op complicaties veroorzaakt, en dat het moet in bepaalde situaties worden uitgesteld.
- Wetgeving: In verschillende landen is vrouwelijke ‘cosmetische chirurgie’ legaal en kunnen adolescente meisjes er gebruik van maken, hoewel het lijkt te zijn opgenomen in de meest recente WHO-definitie van seksuele verminking van vrouwen. Welke conclusie moet worden getrokken uit een dergelijke inconsistentie tussen excisie, die door de publieke opinie in de westerse landen en veel andere landen over de hele wereld wordt gestigmatiseerd als « barbaars », dat tegelijkertijd bestaat met commerciële « esthetische » chirurgie? Vooral omdat de leeftijd van toestemming voor cosmetische seksuele chirurgie verschilt van land tot land. In het geval van « Vrouwelijke genitale cosmetische chirurgie », Female Genital Cosmetic Surgery, (FGSC) hebben Canadese rechtbanken het begrip « meerderjarigheid » verworpen om de leeftijd te bepalen waarop een persoon toestemming kan geven: « De Common Law erkent de volwassen minderjarige als een persoon die de aard en gevolgen van de voorgestelde behandeling kan begrijpen. Wanneer een minderjarige als ‘volwassen’ wordt beschouwd, is toestemming van de ouders niet vereist voor FGSC-interventies.
Argumenten:
- Op 13-jarige leeftijd heeft men onvoldoende kennis en ervaring over seksualiteit om de beslissing te kunnen nemen om op een “geïnformeerde” manier te worden besneden.
- Op 13-jarige leeftijd heeft een jongere misschien niet de « vrijheid » om weerstand te bieden aan de druk van de groep waartoe hij behoort.
Wat zeker is, is dat een jongere meer kans heeft om te doen wat hij wil met zijn penis als hij de wettelijke mogelijkheid heeft om « nee » te zeggen tegen een besnijdenis, in vergelijking met de huidige situatie waarin hij de verwijdering van zijn voorhuid ondergaat, zelfs als hij er tegen is of te jong om zijn weigering te kunnen uiten. Het is aan de overheid om een institutioneel toestemmingsprocedure op te zetten dat zo goed mogelijk garandeert dat het « vrijwillig » is: het vertrouwelijk verkrijgen van toestemming, een wachttijd en het waarborgen van deze optie, de mogelijkheid, evenals het risico van gedwongen huwelijk, om te kunnen ontsnappen aan familiedruk, etc.
Wat betreft het bezwaar van degenen die zich verzetten tegen een leeftijdsgrens van 13 jaar, volgens welke religies druk kunnen uitoefenen op jongeren van die leeftijd om besneden te worden, het is ongeloofwaardig. Inderdaad, gezien de kennis die een jongere tegenwoordig gemakkelijk kan verkrijgen, al was het maar via internet, en omdat seksualiteitsproblemen op deze leeftijd erg gevoelig worden, zou het risico een snelle achteruitgang van deze religies binnen 1 of 2 generaties zijn. Vooral omdat tegenwoordig jongeren die onvoldoende informatie in hun land hebben over de gevolgen van besnijdenis waarschijnlijk in ten minste enige mate contact hebben met migranten die al lang communicatie mogelijkheden hebben met ‘neven’ van dezelfde generatie. Deze internationale communicatie mogelijkheden zullen noodzakelijkerwijs leiden tot een vermenging van culturen die de wereldgemeenschap zullen beschermen tegen grensconflicten over besnijdenis.
18 jaar oud
De feiten:
- De wettelijke volwassen leeftijd, het meerderjarig zijn, is per land verschillend: vaak 18 tegenwoordig, maar niet exclusief, en soms verschillend voor mannen en vrouwen (in Algerije 19 voor mannen en 20 voor vrouwen), vaak 21 in het verleden, 25 of zelfs ouder. De meerderjarigheid is een drempel die lang de dominantie van de oudste over de jongste, jonge mensen van fundamentele rechten heeft gevestigd als gevolg van deze status van ‘minderjarigheid’, zoals grotendeels het geval was voor vrouwen vóór de 20e eeuw, een zeer recente stadium waarin de mannelijke overheersing serieus begon af te brokkelen. Het beste recente boek over dit onderwerp is ongetwijfeld La Domination adulte, l’oppression des mineurs van Yves Bonnardel, uit 2015.
Deze discriminatie, die kan worden omschreven als ‘ageism’, is, net als ‘racisme’, in strijd met het gelijkheidsbeginsel van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 1948. Hoewel het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie in 2000 het verbod op elke discriminatie op grond van leeftijd expliciet maakte (hoofdstuk III, « Gelijkheid », artikel 21), blijft de gemeenschap er doof voor: « Elke vorm van discriminatie op welke grond dan ook zoals geslacht, ras, kleur, etnische of sociale afkomst, genetische kenmerken, taal, religie of overtuiging, politieke of andere mening, lidmaatschap van een nationale minderheid, eigendom, geboorte, handicap, leeftijd of seksuele geaardheid is verboden. ”Deze discriminatie maakt het met name mogelijk om de jongste kinderen uit te sluiten van het besluitvormingsproces van de gemeenschap wanneer het gebaseerd is op verkiezingen, net als vrouwen tot 1971 in Zwitserland. Een zeer belangrijk voorbeeld van het conflict tussen de ideologie van de voortplanting en de verlichting van het lijden, de meeste landen die geassisteerde zelfmoord hebben gelegaliseerd, hebben de onmiddellijke reflex gehad om “minderjarigen” van het recht te beroven; het is pas na een paar jaar dat dezelfde landen hebben begrepen dat deze discriminatie in het aangezicht van lijden onhoudbaar is en er een einde aan maakt (minderjarigen die aan kanker lijden, enz.).
« De juridische minderheid » is een concept dat het mogelijk heeft gemaakt om cultureel twee klassen te creëren die strikt worden gecompartimenteerd door een leeftijdsgrens, met rollen gebaseerd op sociale scripts die geen verband houden met de biologische realiteit van menselijke ontwikkeling: « kinderen » en « volwassenen ». Het juridische concept van het « kind », dat het mogelijk maakt om deze overheersing te vestigen, is sinds de titel van het Internationaal Verdrag inzake de rechten van het kind van 1989 (CRC) versterkt: « Artikel 1 – Voor de toepassing van dit Verdrag, een kind betekent elk mens jonger dan achttien jaar, tenzij de meerderjarigheid eerder wordt bereikt onder de toepasselijke wetgeving. ”Hier zijn enkele historische kenmerken van deze dominantie van volwassenen over kinderen, een dominantie die bijdraagt aan de normalisatie van dit geweld door de ene persoon tegen de andere die besnijdenis is:
Hammurabi Code – Bij de zoon die zijn vader slaat wordt zijn hand afgesneden. Bij de zoon van een prostituee die tegen zijn geadopteerde vader zei: « U bent mijn vader niet! » wordt zijn tong eruit gerukt (Le Monde).
Bijbel – Decalogue – Exodus 19:18 « Eer uw vader en moeder, opdat uw dagen op deze aarde verlengd mogen worden »
Bijbel – Exodus – Mozes – Code van het verbond, Ex 21 “Wie zijn vader of moeder slaat, zal ter dood worden gebracht … Wie zijn vader of moeder vervloekt, zal ter dood worden gebracht. ”
Klassiek van kinderlijke vroomheid ‘een van de Chinese klassiekers. Het is waarschijnlijk geschreven in de derde eeuw voor Christus […] wordt toegeschreven aan Zeng Zi […], een discipel van Confucius. Aan het begin van het gemeenschappelijke tijdperk (Han-dynastie) wilde keizer Wang Mang het referentiewerk maken voor de opleiding van ambtenaren […] Hij zette in achttien dialogen de plichten uiteen tussen mensen volgens hiërarchie: prins en minister, macht en mensen, ouders en kinderen, waarbij elk geval verwijst naar de relatie tussen vader en zoon en samengevat in de Confuciaanse uitdrukking van kinderlijke vroomheid ”(Wikipedia)
Catechismus van de katholieke kerk, Abrégé, Parijs, mede uitgegeven door Bayard Éditions, Les Éditions du Cerf, Éditions Fleurus-Mame, 2005
Het vierde gebod: Eer je vader en moeder
- 455. Wat beveelt het vierde gebod? Het beveelt ons om onze ouders en degenen die God voor ons bestwil heeft erkend, te eren en te respecteren.
- 459. Wat zijn de plichten van de kinderen tegenover hun ouders? Kinderen zijn respect (respect voor de ouders), erkenning, onderdanigheid en gehoorzaamheid aan hun ouders verschuldigd.
Frans burgerlijk wetboek nog in 2019 – Hoofdstuk I: Ouderlijk gezag over de persoon van het kind
Artikel 371 – “Een kind, op elke leeftijd, zal zijn vader en moeder eren en respecteren. ”
Opmerking: het neologisme ‘kiddism’ is geformuleerd in het Engels, een taal waarin het woord ‘kind’ een dubbele betekenis heeft, kind of grapje. Deze tweede betekenis is belangrijk, omdat het de lezer uitnodigt om het concept van het kind in vraag te stellen, om het niet als een « natuurlijke » categorie te beschouwen, maar als een sociale constructie, als een « geslacht », dat wil zeggen als een sociale opdracht aan een bepaald soort rol, net zoals de vrouwelijke / mannelijke geslachten van een sociaal geconstrueerde binariteit de seksuele verminking van interseksuele kinderen al lang hebben gedwongen om hen in een van deze twee sociale en juridische categorieën te dwingen. Deze dubbele betekenis neemt de kwestie van de emancipatie van de jongste heel serieus, terwijl hij een « grapje maakt » over het concept van het kind om te voorkomen dat we niet meteen gevangen zitten in de ingeburgerde val, in de kunstmatige constructie van de ageist kind / volwassen genres.
Zie de bijlage over kiddism op pagina 81 voor meer informatie.
Argumenten:
- 18 jaar is een geheel willekeurige leeftijd voor besnijdenis, een eenvoudige toepassing van hedendaagse juridische referentie, een referentie die door de eeuwen heen verandert, ongeacht de menselijke anatomie. Het is een leeftijd die afwijkt van de leeftijd waarop samenlevingen die het beoefenen het uitvoeren, of dit nu gemotiveerd is om gezondheidsredenen, culturele traditie of persoonlijk belang. De nadruk op deze leeftijd maakt een einde aan elke mogelijkheid van een dialoog gericht op het vinden van de juiste balans tussen de partijen, die zoveel mogelijk lijden in de wereld zou verlichten. Het eisen van het verbod op besnijdenis zonder medische reden zou onvermijdelijk leiden tot een versterking van de identiteit van de bevolking voor wie het een traditie is die de gemeenschap bindt, terwijl een consensus zo gemakkelijk in gang zou kunnen worden gezet door iedereen rond een de tafel te krijgen. Willen we meer concreet lijden in naam van grootse, abstracte, onstabiele en twijfelachtige principes?
- « We worden niet geleid door wetten en besluiten. De wet moet beperkt blijven tot het codificeren en ratificeren van gewoonten en zeden. Aangepaste resultaten van sociale, industriële en economische behoeften. Jurisprudentie definieert hen. De wet bevestigt het.” Gustave Le Bon